Konie gorącokrwiste

Konie ras gorącokrwistych są szeroko wykorzystywane na świecie w sporcie i rekreacji. Posiadają one charakterystyczne cechy koni z dwóch przeciwnych biegunów, takich jak temperamentne pełnokrwiste oraz spokojne zimnokrwiste. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej na temat ras gorącokrwistych.

Pokrój koni gorącokrwistych

Wśród ras koni wyróżnia się konie gorącokrwiste. Temperatura ciała i krwi nie determinuje typu konia. Konie zimnokrwiste są duże i silne, podczas gdy te pełnej krwi drobniejsze, co umożliwia im rozwijanie większych prędkości w galopie.

Konie gorącokrwiste łączą cechy koni pełnej krwi i zimnokrwistych, czyniąc je wszechstronnymi. Są szybsze i zwinniejsze niż zimnokrwiste, ale nie dorównują im na długich dystansach. Podobna masa mięśniowa, lecz cięższa budowa niż u pełnej krwi sprawia, że są mniej masywne i silne. Eksterier jest harmonijny i elegancki, a wzrost waha się od 150 do 180 centymetrów.

Konie gorącokrwiste charakteryzują się prostą, wydatną głową oraz długą, grubą grzywą. Posiadają one również wysoko osadzony ogon, nadający im szlachetnego wyglądu. Występują w praktycznie każdym umaszczeniu – od kasztanowatego do siwego. Niektóre z nich mają też srokaty kolor.

Wśród popularnych ras koni gorącokrwistych wyróżnia się: konie holsztyńskie, trakeńskie, hanowerskie i westfalskie.

Pochodzenie koni gorącokrwistych

Europejscy rolnicy zaczęli hodować konie w XVIII wieku, aby wykorzystywać je jako pomocników w swoim gospodarstwie. Hodowla koni holenderskich sięga XVI wieku, zaczynając od mieszanki koni gorącokrwistych i zimnokrwistych. XIX wiek przyniósł rozwój bardziej zwinnych, eleganckich koni poprzez krzyżowanie z arabami, które zostały zaadoptowane przez wojsko. Obecnie hodowla koni gorącokrwistych jest znacznie bardziej elastyczna niż hodowla koni pełnej krwi. Wiąże się to z krzyżowaniem różnych ras i prowadzeniem otwartej księgi rodowodowej dla niezarejestrowanych rodziców.

Charakter ras gorącokrwistych

Konie gorącokrwiste uważa się za zwierzęta salonowe. Są przyjazne i przywiązane do opiekuna. Ich charakter łączy w sobie cechy koni zimnokrwistych i tych pełnej krwi. Są bardziej ruchliwe niż konie zimnokrwiste, ale bardziej zrównoważone niż te o pełnej krwi.

Są otwarte na naukę i łagodne w charakterze, co czyni je idealnym obiektem szkoleń. Chętnie współpracują z ludźmi. Łatwo się uczą i są inteligentne. Cieszą się ze szlifowania nowych sztuczek, prawie tak jak psy.

Przeznaczenie koni gorącokrwistych

Konie gorącokrwiste są chętne do nauki i ambitne. Doskonale sprawdzają się w różnych dyscyplinach, takich jak: wszechstronny konkurs konia wierzchowego, sporty zaprzęgowe i skoki przez przeszkody. Szeroko wykorzystywane są również jako konie rekreacyjne, rodzinne lub jako końscy terapeuci.

Konkretne rasy konia posiadają sprecyzowane cechy użytkowe. Polski koń gorącokrwisty jest przeznaczony do wszechstronnego konkursu wierzchowego i skoków przez przeszkody. Bawarski koń gorącokrwisty doskonale nadaje się do sportu i jako koń rodzinny. Konie andaluzyjskie są idealne dla początkujących adeptów jeździectwa. Hanowerskie konie cechuje sukces sportowy, regularnie zdobywają one bowiem złote medale olimpijskie.

Ciężkie konie gorącokrwiste

Wśród wielu ras koni gorącokrwistych wyróżnia się trzy, które nieco odbiegają od przyjętej charakterystyki. Są to:

koń oldenburski starego typu,
koń wirtemberski starego typu,
ciężki koń saksońsko-turyngijski.

Cechują się one silną budową, która czyni je idealnymi końmi pociągowymi. Ich hodowla jako takich ma długie tradycje. W połowie XX wieku prawie doszło do ich całkowitego wymarcia, jednak pasjonaci zdołali je uratować i hodowane są do dziś.

Warunki utrzymania

Konie potrzebują dużej dawki ruchu, aby zachować dobrą kondycję oraz regularnych interakcji z innymi końmi. Można im to zapewnić przez chów bezstajenny lub wolnowybiegowy, a tym samym sprawić, że bardziej odporne na choroby gorącokrwiste konie będą miały lepszy stan zdrowia.

Ze względu na ich przywiązanie do człowieka potrzebują kontaktu z opiekunem. Ponadto należy też zadbać o to, aby koniec miały zajęcie, gdyż inaczej w ich codzienne życie wkradnie się nuda.

Żywienie koni gorącokrwistych

Konie gorącokrwiste są łatwe w żywieniu, a podstawę ich diety stanowi siano i słoma. Paszę powinno się uzupełnić minerałami i witaminami. Należy jednak uważać, aby nie przekarmiać konia. W przypadku koni ciężkich lub sportowych trzeba odpowiednio dostosować racje żywieniowe.

Zdrowie – konie odporne i wytrzymałe

Hodowla koni gorącokrwistych jest elastyczna, dzięki otwartym księgom stadnym i możliwości krzyżowania ras. Tego typu konie są odporne i wytrzymałe, zarówno psychicznie jak i fizycznie. Pomimo tego, nadal potrzebują one opieki i troski.

Długość życia

Konie tego typu potrafią żyć do dwudziestu lat, jeśli są odpowiednio utrzymywane. Czasem ich opiekunowie mogą świętować nawet 25. urodziny swoich podopiecznych.

Duży wybór i rozpiętość cenowa

Istnieje 100 ras koni, więc każdy może wybrać odpowiednie dla siebie, biorąc pod uwagę cenę i przeznaczenie. Konie młode są zwykle tańsze niż dorosłe osobniki, które są już dobrze ujeżdżone.

Koń gorącokrwisty może pochodzić bezpośrednio od hodowcy lub prywatnego właściciela, a szukać ich należy na specjalistycznych giełdach czy aukcjach. Wybór konia wymaga wysiłku i czasu, aby lepiej poznać zwierzę.

Koń pełnej krwi czy koń gorącokrwisty?

Przy wyborze konia sportowego ważne jest, by określić sposób jego wykorzystania. Konie pełnej krwi nadają się lepiej do wyścigów, ale związane z nimi trudności są większe. Koń gorącokrwisty jest bardziej odpowiedni dla początkujących adeptów jeździectwa, ponieważ doskonale sprawdzi się jako koń rekreacyjny.

→→→ Sprawdź także: Konie zimnokrwiste.