KWPN, czyli Królewski Holenderski Koń Gorącokrwisty, jest potomkiem koni zimnokrwistych, takich jak groninger oraz gelderländer. Groninger jest rasą gorącokrwistą o nieznacznej wielkości, zasłynął jako ciężki koń roboczy. Z kolei gelderländer, znany jako koń do zadań specjalnych, jest również wykorzystywany do pracy w zaprzęgu.
Po zakończeniu II wojny światowej urządzenia rolnicze zaczęły zastępować pracujące konie, co spowodowało, że rasy koni były szlachetnie ulepszane poprzez import ogierów z Niemiec. Najczęściej wykorzystywano do tego celu konie pełnej krwi angielskiej oraz normandzkie konie francuskie. W latach sześćdziesiątych XX wieku dodano do mieszanki geny ogierów pełnej krwi, koni holsztyńskich i rasy selle français. Geny koni trakeńskich i hanowerskich również przyczyniły się do genotypu KWPN, co skutkowało ich podobieństwem do niemieckich koni sportowych.
Struktura ciepłokrwistego konia holenderskiego
Holenderski koń gorącokrwisty jest znany ze swojego solidnego i potężnego wyglądu. Wysokość w kłębie często przekracza 160 cm i może dochodzić do 175 cm. Posiada duże głowy, długie i dobrze skonstruowane szyje. Jego łopatki są długie, szerokie i ukośne. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, podkreślając mocny grzbiet. Zad jest silny i dobrze umięśniony, a nogi są solidne, bez szczotek pęcinowych. Kopyta są duże, z miękkim rogiem.
Zobacz także: Koń halfinger.
Holenderska gorącokrwista rasa koni – kondycja i długowieczność
Średnia długość życia tych zwierząt wynosi od 24 do 29 lat. Dzięki silnej genetyce i rygorystycznym standardom hodowlanym, holenderskie konie gorącokrwiste są wyjątkowo krzepkie. Często występują u nich problemy ze stawami, jednak hodowcy dokładnie dbają o eliminację niekorzystnych cech genetycznych. Z hodowli są eliminowane konie z wrodzonymi defektami wzroku, nieprawidłowym zgryzem, asymetrią w stawach kolanowych, kopytach, stawach skokowych czy z problemami z chodzeniem.
Pielęgnacja holenderskiego konia pełnej krwi
Podobnie jak inne gatunki, KWPN wymaga regularnej pielęgnacji. Poprzez codzienne szczotkowanie możemy pozbyć się wszelkich zabrudzeń i rozprowadzić równomiernie naturalne wydzieliny skóry na ciele konia. Zwracając uwagę na kopyta naszego holenderskiego konia gorącokrwistego, powinny one być czyszczone każdego dnia. Regularne sesje pielęgnacji pozwalają utrzymanie konia w zdrowiu, a dodatkowo pomagają w budowaniu silnej więzi pomiędzy opiekunem a zwierzęciem.
Sprawdź również: Koń ardeński.
Charakterystyka charakteru holenderskiego konia gorącokrwistego
Holenderskie konie gorącokrwiste słyną ze swojego spokoju i łagodności, dzięki czemu są idealnymi towarzyszami. Wynika to z doborowej hodowli, która skupia się na tych cechach. U koni KWPN łatwo zyskać zaufanie. Zwykle są one uległe wobec swoich opiekunów i gotowe do pracy, co jest bardzo wartościowe podczas szkolenia.
Holenderski koń o gorącym temperamencie — uprawa
Hodowla koni gorącokrwistych w Holandii jest prowadzona przez stowarzyszenie zrzeszające około 25 tysięcy hodowców. Wszystkie aspekty hodowli tej rasy są traktowane z dużą powagą. Kryteria rejestracyjne nie ograniczają się jedynie do oceny zgodności ze wzorcem rasy. Rozważane są również inne aspekty, takie jak np. zdolności. Ogiery muszą wykazać się osiągnięciami sportowymi, aby zdobyć licencję hodowlaną.Jesteś ciekaw, jakie są rasy koni?
